भारतात क्रिकेटला केवळ खेळचा नाही तर धर्माचा दर्जा दिला जातो आणि त्या धर्मात सचिनची देवासारखी पूजा केली जाते. सचिन हा एकमेव क्रिकेटपटू आहे ज्याने भारतीय क्रिकेटला नवी उंची दिली आणि क्रिकेटचा खेळ घरोघरी घेऊन गेला. एके काळ असा होता की सचिन आऊट होताच अर्धा भारत टीव्ही बंद करायचा आणि आज सचिनला क्रिकेटमध्ये देवाचा दर्जा देणं कदाचित योग्यच आहे कारण रेकॉर्डबद्दल बोललं तर कुणी सचिनच्या आसपास सुद्धा दिसणार नाही.
View this post on Instagram
सर्वाधिक धावा करण्याचा विक्रम असो किंवा शतक ठोकण्याचा किंवा चौकार मारण्याचा विक्रम असो, प्रत्येक विक्रमात सचिन आघाडीवर आहे. राजीव गांधी खेलरत्न पुरस्कारा व्यतिरिक्त भारताचा सर्वोच्च नागरी पुरस्कार भारतरत्न हा पुरस्कार मिळविणारा सचिन हा पहिला खेळाडू आहे. सचिन हा एक चांगला खेळाडू असण्या सोबतच एक चांगला माणूस आहे, तो दरवर्षी २०० मुलांच्या पालनपोषणाच्या जबाबदारी साठी अपनाल्य नावाची NGO देखील चालवतो.
चला जाणून घेऊया कसा होता तेंडुलकरचा बालपणापासून आतापर्यंतचा थरारक प्रवास: सचिन रमेश तेंडुलकरचा जन्म २४ एप्रिल १९७३ रोजी राजापूर येथील एका मध्यमवर्गीय मराठी कुटुंबात झाला. सचिन तेंडुलकरचे नाव त्याचे वडील रमेश तेंडुलकर यांनी त्यांचे आवडते संगीतकार सचिन देव बर्मन यांच्या नावावरून ठेवले होते. सचिनला लहानपणा पासूनच क्रिकेटची आवड आहे, सचिनचा मोठा भाऊ अजित याने १९८४ मध्ये सचिन ला क्रिकेट अकॅडमी मध्ये घेऊन जाण्याचा विचार केला आणि त्याला रमाकांत आचरेकर यांच्याकडे नेले. सचिनला पहिल्यांदा त्याच्यासमोर चांगली कामगिरी करता आली नाही आणि आचरेकरांनी त्याला क्रिकेट शिकवण्यास नकार दिला. पण मोठा भाऊ अजितच्या सांगण्या वरून आचरेकरांनी पुन्हा एकदा सचिनची मॅच पाहिली पण यावेळी तो सचिन झाडाच्या मागे लपून पाहत होता आणि मग सचिनने खूप छान मॅच खेळली आणि मग सचिनला त्याच्या अकॅडमीनेले आणि क्रिकेट शिकवायला सुरुवात केली.
सचिनकडे अजूनही १३ नाणी आहेत ज्यांना तो सर्वात मोठा पुरस्कार मानतो. तो त्याच्या शाळेच्या टिमसाठी सामने खेळू लागला तसेच मुंबईतील प्रमुख क्लबसाठी खेळू लागला. सुरुवातीला सचिनला गोलंदाजीची खूप आवड होती, त्यामुळे १९८७ मध्ये वयाच्या १४ व्या वर्षी तो मद्रासच्या एमआरएफ पेस फाउंडेशनमध्ये गोलंदाजी शिकण्यासाठी गेला होता जिथे ऑस्ट्रेलियाचा वेगवान गोलंदाज डेनिस लिली प्रशिक्षण घेत असे. सचिन फलंदाजीत चांगली कामगिरी करत असल्याने त्याने सचिनला फलंदाजी शिकण्याची सूचना केली आणि मग सचिनने त्याचे पालन केले आणि फलंदाजी कडे अधिक लक्ष देण्यास सुरुवात केली.
काही महिन्यांनी सर्वोत्कृष्ट ज्युनियर क्रिकेटचा पुरस्कार मिळणार होता , त्यात १४ वर्षीय सचिन हा मोठा स्पर्धक मानला जात होता, पण त्याला हे बक्षीस मिळाले नाही, ज्यामुळे तो खूप दुःखी झाला आणि नंतर त्याचे मनोबल ढासळले. नंतर त्याला माजी फलंदाज सुनील गावसकरने पॅड गिफ्ट दिले एक जोडी. गावस्करचा ३४ कसोटी शतकांचा विश्वविक्रम मागे टाकल्यानंतर तब्बल २० वर्षांनंतर सचिनने याचा उल्लेख केला होता, त्यावेळी तो माझ्यासाठी सर्वात मोठा प्रोत्साहनाचा स्रोत होता, असे तो म्हणाला. १४ नोव्हेंबर १९८७ रोजी, रणजी ट्रॉफीसाठी भारताच्या घरगुती प्रथम-श्रेणी क्रिकेट स्पर्धेत मुंबई कडून खेळण्यासाठी सचिनची निवड करण्यात आली, परंतु शेवटच्या ११ पैकी एकाही सामन्यात त्याची निवड झाली नाही आणि त्या संपूर्ण मालिकेसाठी केवळ बदली क्षेत्ररक्षक म्हणून त्याचा वापर करण्यात आला होता.